ای امید لحظه های انتظار *** ای پرنده ی سپید آرزو
خانه ی تو قلب کوچک من است *** در کدام سمت می پری . بگو
با دو بال جادوی خیال خود *** آسمان به آسمان پریده ام
دیده ام هزار کهکشان ولی***ماه روشن تو را ندیده ام
کی دوباره آشیانه می کنی ***در نگاه چشمهای خسته ام
تا که پر شود ز گرمی امید ***آشیانه ی دی لشکسته ام
روزهای تلخ غصه را بگو ***بگذرند مثل برق و مثل باد
تا دوباره . بازگردد از سفر ***قاصد تمام لحظه های شاد
اگر در سوگتـان دل گشـت غمناک اگــر از داغتـــان شـد دیــده نمنـــــاک
گواه عشقِ ما این «دیده» و «دل» رساند «اشک» و «غـم» ما را بهمنزل
امیدم همیشه به دستهای یاریگر شماست یا اباصالح المهدی(عج)